Rèmkes en Liekes
Twiesprauk tissen De Beirgemeersen en De Meilebeik
De Beirgemeersen:
O gè lompe zwizje-zwazjel
Van woor komde gè gedrazjeld?
De Meilebeik:
O gè kert geschoeren gat
Woorom vraugde gè me dat?
Den oitkommenden
In de meert roeren de voegelen heren steert
In april zoeken de voegelen heren hil
In de moi leggen ze e jonk of een oi
Lieken van Sigaret
Sigaret zat in de koesj
Mè ploimen op heer moesj
Ze dei heer moejer doeid
Z’hei ze mè e mes vermoeird
Sigaret zat in de koesj
Mè ploimen op heer moesj
En de koesj reid voesj.
Het hoishaaven De Coster-Van Impe oit Mere kwamp nor Oilsjt woeinen in 1901. De maan kwamp kert doorop in ’t kloeister van Mere terecht. Victorine Van Impe en heer dochter Delfine bleiven in Oilsjt, gedomisiljeird in het Doivekeetstretjen, mor ze belandden al rap in een hoizeken van den ingank Borremans on het Windjmeilenstretjen. Delfine hoi langst den iene kant last van godsdiensjtwoonzin, mor langst den anderen kant kost ze ‘drinken gelek ne Polak en smoeiren gelek nen Turk’. Zonder middelen van bestoon (ze was foitelèk kantweirkster) leefde ze ‘van ontucht’. In zjannewore 1904 geift ‘Mie Sigaret’ heer moeder as vermist op. De gebieren in den Ingank Borremans klaugen van de stank en de 5de moi werd’ in het keljerken van ’t arboidershoizeken het loik van de moeder - dat dor al e poor mondjen loi te rotten - gevonnen. Mé een bot haumes woren alletwie heer bienen - die spoerloeis verdweinen woren - afgekapt. Het haumes wierd me ’t bloed nog oon verdromgevonnen ba nen voddemarchang on wie da ze ’t verkocht hoi. Ze wierd oitoindelèk in Ostenje oong’haaven en met den oizeren weg nor Oilsjt gevoerd.
Meer as doeizjend niesgierigen stonten on ’t stausje. Ze wierd in ’t dievekeireken nor de plosj van de misdood gebrocht, woor dat een massa opgezjaade niesgierigen baniengestrumd was. Een mondj loter wierd ze zot verkleerd en in ’t zothois van Mons gestoeken. Ze es door gestorven den 20sten april van 1920.
Bron: Den Denjerboede 8 moi en 19 zjuni 1904
Mor ’t es nog ni alles. Direct ontstond er een mythe rond ‘Mie Sigaret’. Ze zol verliefd geweist zen op den - imaginairen - baron Jean Paul en hem sanfastig opgewacht hemmen on den antrei van de koer Borreman … mor as ze e peerd hoeirden kommen, was ’t allien mor de melkmaan of de koelenmarchang, noeit ni de koesj van menier Jean Paul. En ze stond zè door me heer sakosj stoilvol on heren eirem en schoein ploimen op heren hoed, terwoil da ze gedistingeerd heer lange handschoenen plat streik. Oeik as koi perten of schaa jonges die heer een peer waan stoeven, heer opholdjen me een koesj ver heer zugezeid nor menier Jean Paul te bringen. Ze stapten in en woifden opgezetj gelek nen hond me vloein en gelikzolig gelek as een engelken die ten heimel stoigt, nor de mensjen die heer stonten oit te lachen. Oeik as de dievekeire heer opholdjen, woifde ze, in volle ornaat, minzaum nor de mienigte, terwoil da ze goed ophoi da ze nor ’t kastiel van here geliefden barong gereen wierd. Mor de koesj hoi allien van achter mor e poor klein vensterkes met troljen veiren …
Het versneen kadaver van de moeder zol oeik in e stik of vier eerden tobben gezeiten hemmen, verteldjen de mensjen, zudonig da gien ienen winkelier zèn koeipwoor nog in azekken tobbes tierf oonbieden, omdat de kalanten wel ne kir zollen kennen peizen dat ’t de tobbes oit den ingank Borremansworen!
Bron: Zo van die mensen, Jozef Bonner, SAA
Woorschoinlek zen der oever teis geval mertliekes gemokt in de zjaar van “De Vriede Moeird”, mor dus oeik het spotlieken ‘Sigaret’!